Bajutsu

Bajutsu jest to sztuka jazdy konnej ćwiczonej przez samurajów. Trudno jest też nie wspomnieć tutaj o łukach które były używane często właśnie podczas jazdy konnej. Nie trudno się domyśleć że konie dotarły do Japonii przez mongołów, którzy byli uznawani za najlepszych jeźdźców. Mongołowie do jazdy konnej używali półdzikich koni, nie stosowali także uzd tylko do grzbietu konia przywiązywali płaty zwykłej skóry.

Konie zaczęły być używane w Japonii od V wieku. Mongolska krew płynąca w Japończykach pomogła im w umiejętnym wykorzystaniu ich w trakcie wojny. wielkie rody samurajskie posiadały własne stajnie, które posiadały własne techniki jeździeckie , a przodownikiem w  jeździectwie był klan Nambu.

Niektóre szkoły trenowały indywidualnie drugie natomiast specjalizowały się w trenowaniu całych armii. Bajutsu interesowało wszystko co związane z jeździectwem: jazda, skoki, trenowanie oddechu, przekraczanie rzek, a nawet skoki do wody z dużych wysokości. Jeźdźcy trenowali władanie broniami w siodle takimi jak miecz, włócznia, łuk, naginata oraz trenowali umiejętne opieranie się pieszym wojownikom uzbrojonym we drzewcami z hakami i włóczniami.

Siodło wykonane było z drewna, konie natomiast uzbrojone najczęściej w lekkie zbroje ze skóry i stali. Konie kontrolowano za pomocą nóg i balansu. W trakcie strzelania z łuku wykonywano manewr przypominający zygzak.

Fizyczny trening jazdy można nazwać kaskaderskim i szpanerskim. Stosowano w trakcie ataku także techniki skradania. konie japońskich jeźdźców musiały umieć pływać skakać kłaść się (psy?). Japońscy i mongolscy jeźdźcy byli świetnymi akrobatami co również pomogło im wykonywniu sztuczek kaskaderskich.

Bajutsu podupadło jednak podczas wojen domowych. Broń palna też jej raczej nie pomogła. Jednak szlachta dalej praktykowała jeździectwo, dzięki czemu nawet po upadku stanu samurajskiego w 1876 nadal istniało wiele szkół jeździeckich.


By Fighting Dreamer